Strop drewniany wykonywany jest według projektu indywidualnego, z drewna sosnowego lub świerkowego o wilgotności nie większej niż 16%. Materiał taki musi być zaimpregnowany preparatami grzybo- i owadobójczymi. Elementami nośnymi stropu są belki lub żebra oparte na ścianach nośnych, słupach i podciągach. Rozstaw i przekroje belek Po pierwsze dość pancerny strop - mam nadzieję, że decydują względy architektoniczne, co do kubików odsyłam do matematyki szkoły podstawowej a drewno liczy się w metrach przestrzennych jeśli jest układane z przekładkami. 1 kubik = 0,65m3, więc chyba chodzi Ci o metr sześcienny jeśli będziecie liczyć belki. Strop drewniany w domach murowanych to z reguły tańsze rozwiązanie w porównaniu ze stropem żelbetowym, a także możliwość uzyskania większych rozpiętości w przypadku montażu prefabrykowanych wiązarów kratownicowych. Ograniczona nośność w przypadku utworzenia nieobciążanej użytkowo przegrody nie będzie przeszkoda w Należy tutaj prawidłowo wykonać dylatację obwodową. Stosuje się do tego taki sam materiał, jak na izolację akustyczną, o grubości co najmniej 10 mm. Na stropie żelbetowym można też ułożyć deski na legarach, pomiędzy którymi kładzie się wełnę mineralną. Pomiędzy wełną a deskami trzeba zostawić pustkę powietrzną. I przyznam szczerze, że na trzyosobową rodzinę dom wydaje się odrobinę za duży - dla pięciu osób byłby idealny. Zawsze marzyłam o domu parterowym, gdzie wszystkie pomieszczenia będą zlokalizowane na jednym poziomie - jednak dom piętrowy w wydaniu typu projektu domu APS 74 LUA1085 bardzo mi się podoba. Cześć. W tym tygodniu wykonujemy strop na legarach. Między legary jest układana wełny skalna na przekładkę 2x5cm. Na legary kręcimy płytę MFP 22mm. Pozdrawiam. bXuIw. O tym, jaki strop nad parterem ma mieć murowany dom jednorodzinny, zapisane jest w jego projekcie. Dotyczy to oczywiście przede wszystkim budynków piętrowych lub z użytkowym poddaszem, ale czasem także parterowych. Jeśli projekt domu został wykonany na indywidualne zamówienie, to rodzaj stropu jest zwykle uzgodniony z inwestorem. Inaczej jest z projektem gotowym, wybranym z katalogu – w nim o rodzaju stropu zdecydował projektant. Nie oznacza to jednak, że na etapie adaptacji projektu domu do warunków panujących na działce, nie można tego zmienić. W budownictwie jednorodzinnym najczęściej stosuje się teraz dwa rodzaje stropów żelbetowych. Jednym z nich jest strop gęstożebrowy typu teriva, składający się z częściowo prefabrykowanych belek, pustaków wypełniających oraz betonu układanego na budowie. Drugi to monolityczny strop płytowy, wykonywany w całości na budowie na pełnym deskowaniu. Dotyczy to nie tylko jego betonowania, ale i montażu zbrojenia z prętów stalowych. Częściowo prefabrykowane stropy gęstożebrowe Belki i pustaki gęstożebrowego stropu typu teriva (Fot. 1 i 2) są przygotowywane w zakładzie produkcyjnym i już choćby z tego powodu łatwiej go wykonać niż monolityczny. Jest on też dużo bardziej odporny na błędy wykonawcze, ponieważ jego belki – w znacznym stopniu odpowiedzialne za nośność stropu – mają główne zbrojenie nośne już zatopione w swoich stopkach. Dlatego, jeśli wybrana przez nas firma nie ma wystarczającego doświadczenia w wykonywaniu monolitycznych stropów żelbetowych, lepiej zdecydować się na gęstożebrowy i zadbać o to, by taki właśnie znalazł się w projekcie konstrukcyjnym domu. Sam strop belkowo-pustakowy nie jest trudny do wykonania, choć oczywiście – jak praktycznie wszystkie prace budowlane – potrzebne są do tego co najmniej podstawowa wiedza fachowa i minimum staranności. W każdy razie z ręcznym ułożeniem nawet 6-metrowych belek ze zbrojeniem kratownicowym (Fot. 3) na ścianach i podporach montażowych, a także – ewentualnie – na częściowo zabetonowanych wcześniej podciągach, 4-5-osobowa ekipa nie będzie miała większych problemów. Tym bardziej dotyczy to rozmieszczenia pomiędzy nimi wypełniających pustaków stropowych (Fot. 4), stabilnie opartych na stopkach belek. Również wykonanie zbrojenia żeber rozdzielczych i obwodowych wieńców stropowych nie jest specjalnie trudne, zwłaszcza jeśli wytwórnia, która dostarcza na budowę elementy stropu – oprócz belek i pustaków – oferuje też specjalne kształtki (Fot. 5 i 6), ułatwiające wykonanie tych dwóch ważnych elementów stropów gęstożebrowych. Zobacz: Jak bez deskowania zrobić wieńce stropowe na ścianach dwuwarstwowych? Pozostaje jedynie dopilnowanie, by układana na belkach i pustakach mieszanka betonowa została starannie zagęszczona (Fot. 7), a świeżo wykonany strop był właściwie pielęgnowany przez kilka pierwszych dni po zabetonowaniu (Fot. 8). Zobacz: Jak powinien wyglądać dobry strop typu teriva? Żelbetowe płyty monolityczne Inaczej wygląda sytuacja z żelbetowymi stropami monolitycznymi (Fot. 9), które w całości wykonywane są na budowie na pełnym deskowaniu. Tutaj całkowita odpowiedzialność za ich zgodność z projektem konstrukcyjnym spada na ekipę wykonawczą. Dokładniej – na kierownika budowy i inspektora nadzoru (jeśli został zatrudniony przez inwestora), którzy przede wszystkim powinni na bieżąco kontrolować poprawność wykonania poszczególnych etapów realizacji stropu. Dotyczy to zarówno wypoziomowania i stabilności deskowania, poprawności wykonania zbrojenia oraz właściwego zabetonowania stropu, a także jego starannej pielęgnacji przez pierwsze kilka dni twardnienia betonu. Zobacz: Kiedy opłaca się robić żelbetowe stropy monolityczne? Jeśli więc firma, którą wybraliśmy do budowy naszego domu, nie ma doświadczenia w wykonywaniu monolitycznych stropów płytowych, to lepiej zdecydować się na częściowo prefabrykowany strop gęstożebrowy. Przy czym nie powinno się poprzestawać jedynie na słownych deklaracjach, ale obejrzeć ich wcześniejsze dokonania w tym zakresie i dopiero wtedy podejmować decyzję. Podczas wykonywania żelbetowego stropu płytowego warto zwrócić uwagę na kilka etapów, ważnych dla jego nośności, sztywności i trwałości. Deskowanie. W żadnym razie nie należy się zgadzać na wykonywanie takiego stropu monolitycznego na szalunku zrobionym z desek (Fot. 10). Obecnie tak łatwo można wypożyczyć deskowania powtarzalne (inwentaryzowane), podpierane stemplami o precyzyjnie regulowanej wysokości (Fot. 11), że nie należy z nich rezygnować. Dzięki temu nie tylko jakość wykonanego na nich stropu monolitycznego będzie dużo lepsza, ale i unikniemy ryzyka rozepchnięcia ścian parteru przez pęczniejące po ulewnym deszczu deski szalunkowe. Zobacz: Kiedy deskowanie stropu monolitycznego może uszkodzić ścianę nośną? Zbrojenie. Podczas wykonywania stropu monolitycznego niezwykle ważny jest poprawny montaż jego zbrojenia. Przy czym nie chodzi tylko o umiejętność kształtowania (Fot. 12) i wiązania ze sobą prętów zbrojeniowych, ale także poprawne odczytanie z projektu konstrukcyjnego ich rozmieszczenia w stropie (Fot. 13). Betonowanie. Podczas betonowania stropu warto zwrócić uwagę, czy mieszanka betonowa jest właściwie układana i zagęszczana, a powierzchnia stropu równa i pozioma (Fot. 14). To pierwsze ma znaczenie dla nośności stropu, to drugie – dla kosztu wykonania podłóg. Uwaga! Monolityczny strop płytowy lepiej jest stosować w budynkach piętrowych z pełnymi kondygnacjami lub tych z użytkowym poddaszem, w których stromy dach ma więźbę krokwiowo-jętkową, opartą na ścianach kolankowych. Lepiej zrezygnować z robienia takich stropów w domach parterowych, w których obciążenia z więźby dachowej są na nie przenoszone przede wszystkim za pośrednictwem drewnianych słupów (Fot. 15). Naroża takich stropów – słabo obciążone jedynie częścią połaci dachu – unoszą się, powodując zarysowanie narożników ścian parteru (Fot. 16). Zobacz: Kiedy strop oparty na ścianach parteru może spowodować ich pękanie? Inne rodzaje stropów Zdecydowanie rzadziej w budowanych obecnie domach jednorodzinnych spotyka się całkowicie prefabrykowane żelbetowe płyty kanałowe – częściej są to płyty wykonane z betonu sprężonego (Fot. 17), których długość i szerokość są dobierane dla konkretnego domu. Największą ich zaletą jest szybkość wykonania stropu, ponieważ układa się je na ścianach i podciągach za pomocą dźwigu bezpośrednio z naczepy samochodu, który przywiózł je na budowę. Montaż 100-metrowego stropu z płyt prefabrykowanych, łącznie z wypełnieniem styków między nimi i wykonaniem obwodowych wieńców, zajmuje nie więcej niż 2-3 dni. Ich mniejsza popularność wynika najprawdopodobniej z tego, że w mieszkaniach, w których zastosowano żelbetowe płyty kanałowe, zwane żerańskimi, sufity miały rysy wzdłuż ich dłuższych krawędzi. Choć współczesne wersje prefabrykowanych płyt żelbetowych takich wad nie mają, obawy mieszkańców domów wielkoblokowych i wielkopłytowych jak widać pozostały. Inaczej jest z coraz rzadziej stosowanym dzisiaj stropem Ackermana, który powstał jeszcze przed drugą wojną światową, ale do dzisiaj produkowane są ceramiczne pustaki, niezbędne do jego wykonania. To bardzo mocny i sztywny strop (Fot. 18), nadający się świetnie do domów, w których pomieszczenia nie mają prostokątnego kształtu. Zobacz: Kiedy warto zdecydować się na zrobienie stropu Ackermana? Stropy drewniane są cały czas chętnie wybierane przez inwestorów, szczególnie w budynkach, które mają mieć rustykalny czy klasyczny charakter, gdyż stropy tego rodzaju są niezwykle dekoracyjne i nadają wnętrzom unikalnego klimatu. Są też stosunkowo łatwe i szybkie w budowaniu, jednak mają też kilka wad. Kiedy warto zainwestować w stropy drewniane i jakie są ich największe wady oraz zalety? najlepiej sprawdzą się stropy drewniane? W jakich domach najlepiej je stosować?Stropy drewniane mogą być wykorzystywane w różnorodnych budynkach, szczególnie mieszkalnych. Jednak najlepiej sprawdzają się w domach i budynkach:- o konstrukcji drewnianej, szkieletowej;- w murowanych domach parterowych, które mają poddasze użytkowe;- w domach z bali są rodzaje konstrukcji stropów drewnianych?Można wyróżnić dwa rodzaje stropów drewnianych:- stropy belkowe, które stanowią większość stropów drewnianych w domach jednorodzinnych. Są to stropy, w których belki stropowe układane są rzędami w jednakowym rozstawie. Belki oparte są o ściany konstrukcyjne. Tego rodzaju rozwiązanie z reguły stosuje się w domach z bali litych oraz w domach murowanych. Taki strop polecany jest szczególnie przy budowie metoda gospodarczą. Jest to też jeden z najprostszych sposobów na wykonanie stropu;- stropy żebrowe – tego rodzaju stropy najczęściej wykonywane są w domach drewnianych, które mają konstrukcję szkieletową, która nazywana jest również kanadyjską. Takie stropy mogą być również wykorzystane w konstrukcji o szkielecie niemieckim lub skandynawskim. Konstrukcja takiego stropu polega na gęstym ułożeniu cienkich, drewnianych żeber, które łączone są przewiązkami oraz płytami OSB od góry i jeżeli jest to wymagane również od dołu zalety i wady mają stropy drewniane?Jako największe zalety stropów drewnianych wskazuje się następujące kwestie:- stropy drewniane są stosunkowo tanie oraz łatwe w wykonaniu;- dodatkowo można później łatwo wprowadzić modyfikacje w ich ułożeniu. Przykładowo o wiele łatwiej wykonać dziurę w takim stropie niż w stropie wykonanym z innych materiałów;- stropy drewniane mają niezwykle dekoracyjny charakter – nadają wnętrzom unikalnego klimatu. Tego rodzaju stropy sprawdzają się przede wszystkim w aranżacjach nawiązujących do stylu rustykalnego czy skandynawskiego, chętnie wykorzystywane są również w loftach;- stropy wykonane z drewna są o wiele lżejsze niż stropy betonowe, a co za tym idzie, nie obciążają konstrukcji. Dlatego poleca się je szczególnie przy budynkach, które mają stanąć na gruncie, jaki charakteryzuje się małą nośnością;- strop drewniany pozwala na łatwe ułożenie izolacji termicznej – układa się ją pomiędzy belkami;- strop wykonany z drewna pozwala także na łatwiejsze poprowadzenie instalacji takich jak wentylacja czy głównych wad rozwiązania, jakim jest strop drewniany zalicza się przede wszystkim:- znacznie mniejszą izolację akustyczną, nawet przy zastosowaniu wełny mineralnej czy innych produktów izolujących;- bardzo niska odporność na działanie ognia. Drewno wymaga odpowiedniej impregnacji, jednak mimo wszystko taki strop będzie bardziej narażony w razie pożaru, niż strop wykonany z betonu;- w belkach drewnianych, szczególnie nieodpowiednio zabezpieczonych, może dojść do rozwoju grzyba czy zagnieżdżenia się owadów takich jak np. korniki;- drewno oferowane w sklepach nie zawsze jest odpowiednio przechowywane i przygotowywane, dlatego należy zwracać uwagę na jakość materiału, z jakiego buduje się Czyżykowska 23 czerwca 2015 Budowa domu, Strop, Stropy 2,578 Wyświetleń Najlepszy materiał na strop to taki, który idealnie wpisze się w oczekiwania inwestora. Na szczęście, wybór jest spory – można postawić na trwałość, ciszę lub wersje ekonomiczną. Najbardziej popularnym rozwiązaniem stosowanym dziś w domach jednorodzinnych są stropy gęstożebrowe. Ceni się je za wszechstronność, sporą możliwość adaptacji. Nie wiążą się również z problemami – zwykle ich ułożenie okazuje się stosunkowo niedrogie oraz łatwe. Z prefabrykowanych belek z betonowymi stopkami i zbrojeniem kratownicowym powstają tzw. żebra. One – poprzez wieńce – przenoszą obciążenie na ściany. Im więc bardziej gęsty rozstaw belek, tym bardziej strop jest odporny na obciążenia. Wolna przestrzeń wypełniania jest pustakami, a na całość nakładany zostaje beton. Wtedy strop jest gotowy. Stropy od betonu po ceramikę W tej technologii jest spora możliwość wyboru. Stropy gęstożebrowe różnią się bowiem nie tylko rodzajami belek, ale i kształtami oraz formą wypełnienia. I tak w przypadku stropów Teriva, pustaki są betonowe lub keramzytobetonowe. W pierwszej wersji ważą od 300 do ok. 500 kg/m kw. Stropy keramzytobetonowe są lżejsze – to waga od 230 do 300 kg/m kw. Stropy gęstożebrowe z betonu komórkowego polecane są w miejscach, gdzie liczy się precyzja w związku z nieregularnymi kształtami. Pustaki mają otwory, co pozwala na optymalne dopasowanie ich między belkami. Stropy w tej technologii ważą ok. 300 kg/m kw. i cechują się przede wszystkim bardzo dobrą izolacją dźwięków. Błędem jest założenie, iż ciszy nie zagwarantują stropy styropianowe. Są lżejsze – ważą nieco ponad 200 kg/m kw – i cieńsze, jednak w połączeniu z betonową warstwą również skutecznie tworzą izolację dźwiękową. Okazują się również doskonałym rozwiązaniem tam, gdzie priorytetem jest ciepło. Współczynnik jego przenikania to ok. 0,4 W/m kw. Mniej popularne są wersje ceramiczne, które doskonale sprawdzają się w testach izolacji akustycznej. Masywne płyty prefabrykowane Alternatywą dla stropów gęstożebrowych są wykonywane z prefrabrykowanych płyt. Betonowe są ciężkie, masywne – nawet mimo tworzonych w nich otworów, które mają zmniejszyć wagę. Atutem jest spora uniwersalność. Najkrótsze tego rodzaju płyty mają 2,4 m, ale można zamówić elementy długie nawet na kilkanaście m. Strop płytowy będzie z pewnością wykonany szybciej, ale okazuje się operacją poważniejszą – choćby ze względu na zaangażowanie dźwigów. Strop drewniany tam gdzie drewno Stropy drewniane dedykowane są głównie do budynków o konstrukcji właśnie z tego materiału. Nie jest to jednak zasada, od której nie ma odstępstw. Drewno to tworzywo dobrze nadające się na stropy – pod warunkiem jednak, iż wykonawca cechuje się wyjątkową precyzją i starannością przy układaniu belek nośnych oraz poszycia. Zobacz gotowe projekty: Projekty domów szkieletowych Projekty domów drewnianych Zobacz Również Blacha gontopodobna jak gont drewniany – czym warto nią pokryć dom? Tradycyjny gont drewniany jest elementem, który najczęściej możemy obserwować w podhalańskich miastach i wsiach. Ale ... Wiosna rozpoczyna się na dobre, wracają więc prace na budowach. Niektórzy kończą to, co zostało przerwane na wiosnę, inni dopiero ruszają z działaniami. Warto więc sprawdzić, ile zajmują pierwsze prace związane z budową domu. Zawsze przyda się kilka wskazówek na dobry początek. Wzniesienie domu w stanie surowym otwartym rozpoczyna stan zerowy. Aby stan zerowy zmienił się w surowy otwarty, stawia się ściany, wykonuje strop i schody oraz układa dach. W domu parterowym, bez stropu żelbetowego, powinny być jedynie ściany przykryte więźbą dachową z drewnianych wiązarów. Budowa: stan zero Wykonanie budynku do poziomu „zero” to roboty do poziomu podłogi parteru. Roboty ziemne i wykonanie fundamentu są bardzo ważną częścią budowy, wymagają więc dokładnego zaplanowania ich przebiegu. Zanim przystąpi się do budowy fundamentów, trzeba zorganizować plac budowy: przewidzieć miejsce do odłożenia gruntu z wykopu czy gromadzenia materiałów potrzebnych na poszczególnych etapach oraz ustawić zamknięty magazyn na materiały i narzędzia. Stan zerowy zajmuje mniej więcej miesiąc. Każda budowa zaczyna się od przygotowania działki i wyrównania terenu, co zajmuje zwykle 2 dni. Kolejny dzień trwa wytyczenie fundamentów przez geodetę. Po tym następuje zdjęcie warstwy humusu i wykonanie wykopu pod fundamenty. Nie powinno to trwać dłużej niż 2 dni. Ten etap jednak zależy od nakładu prac i stosowanych maszyn. Jeśli więc są to prace ręczne, może to potrwać kilka dni dłużej. Gdy wykopy są przygotowane, układa się warstwę betonu podkładowego pod ławy fundamentowe. Trwa to dzień. Po tym przystępuje się do deskowania ław fundamentowych i ułożenia ich zbrojenia – planuje się to na 2 dni w harmonogramie. Po wykonaniu deskowania kolejny dzień zajmuje betonowanie ław fundamentowych. Łącznie z wykonaniem przejść instalacyjnych należy na to przeznaczyć do 3 dni. Na kolejne 3-5 dni przerywa się prace, by beton związał, a czas ten określa się jako przerwę technologiczną. Po związaniu ław betonowych wykonuje się ściany fundamentowe – w domach jednorodzinnych zazwyczaj muruje się przez 4-5 dni. Gdy ściany fundamentowe są wykonane, trzeba jeszcze zaizolować fundamenty, co zajmuje 2 dni, i wyprowadzić instalacje podposadzkowe, przeznaczając na to kolejny 1 dzień. Zaizolowane fundamenty należy zasypać i po tym – przez 3 dni – wykonywać podkład pod posadzkę parteru. Budowa: stan surowy otwarty Stan surowy otwarty trwa od dwóch i pół miesiąca do czterech miesięcy. Na izolację poziomą ścian parteru, murowanie ścian nośnych zewnętrznych i wewnętrznych należy przeznaczyć mniej więcej dwa tygodnie. Następnie zbroi się i betonuje podciągi oraz słupy, a także muruje kominy na parterze. Zajmuje to kolejny tydzień. Kiedy betonowe elementy uzyskują określoną wytrzymałość, szaluje się i zbroi wieńce oraz strop nad parterem, co należy zaplanować na 4 tygodnie. Kiedy wszystko jest przygotowane, a elementy ułożone, można przystąpić do betonowania wieńców i stropu. Ułożenie mieszanki betonowej oraz czekanie aż beton uzyska wstępną wytrzymałość na ściskanie, zabierze przynajmniej tydzień. W tym czasie można wykonać szalowanie i zbrojenie schodów na poddasze. Można to też zrobić razem ze stropem. Przez pierwszy i drugi tydzień od betonowania stropu trzeba go pielęgnować. Jeśli nad parterem będzie wykonywany strop drewniany, prace skracają się o mniej więcej miesiąc. Murowanie ścian kolankowych i wykonanie wieńca pod murłatę rozpoczyna 9 tydzień prac murarskich i betonowania. Wykonanie wieńca pod murłatę trwa około 1-2 dni, kiedy trwa szalowanie, układanie zbrojenia wraz z kotwami mocującymi do więźby dachowej. Jeśli pod wieńcem są słupki wzmacniające ścianki kolankowe, dolicza się około 1-3 dni na deskowanie, zbrojenie i ułożenie mieszanki betonowej. Przerwa technologiczna dla wiązania wieńca czy słupków pod wieńcem wynosi około 14 dni. Montaż murłat i tradycyjnej więźby dachowej zajmuje od tygodnia do dwóch. Ocieplenie i uszczelnienie dachu oraz wykonanie obróbek blacharskich zajmuje około 1 tygodnia. Budowa: stan surowy zamknięty Po wykonaniu stanu surowego otwartego następuje jego zamknięcie, czyli montaż stolarki otworowej, ułożenie pokrycia dachu oraz ocieplenia ścian (jeśli takie zaplanowano). Budowa stanu surowego zamkniętego trwa od 3 do 5 miesięcy, kiedy wstawia się okna, drzwi, bramę garażową (1-2 tygodnie) i układa docelowe pokrycie dachowe (do 7 dni). W tym czasie muruje się ścianki działowe, co może potrwać nawet do 2 tygodni. Strop jest niezwykle ważnym elementem konstrukcji budynku. Odpowiada za jej usztywnienie w kierunku poziomym, przenoszenie obciążeń oraz izolację poszczególnych kondygnacji. Dużym powodzeniem wciąż cieszą się stropy drewniane, często porównywane z betonowymi. Czym charakteryzuje się strop drewniany, jakie posiada wady i zalety oraz ile kosztuje? Strop drewniany Co to jest strop drewniany? Strop drewniany jest poziomym układem konstrukcyjnym wykonanym z drewna. Jego zadaniem jest oddzielenie poszczególnych kondygnacji budynku. Strop drewniany powstaje z podłużnych belek, mocowanych w układzie równoległym do ścian domu. Od strony poddasza zwykle stosowane są płyty kartonowo-gipsowe. Na powierzchni górnej stropu układa się podłogę, a dolną pokrywa tynkiem. Strona stropu spełniająca funkcję sufitu pomieszczenia pozostawiana jest w stanie surowym. W ten sposób utworzyć można wytrzymałą i estetyczną konstrukcję belkową. Od spodu przybijana jest podsufitka. Główną funkcją stropu drewnianego jest przenoszenie obciążeń stałych – ciężaru zarówno własnego, jak i ścianek działowych. W przypadku poddaszy, częściowo przenoszony jest także ciężar więźby dachowej. Strop drewniany przenosi ponadto obciążenia użytkowe. Znosi ciężar umeblowania i wyposażenia pomieszczenia, a także przebywających w nim osób czy składowanych towarów. Konstrukcja stropu drewnianego powinna być na tyle sztywna, aby sprostać wymaganym warunkom użytkowym. Oznacza to, że wpływ obciążeń na ugięcie stropu nie może przekroczyć dopuszczalnych wartości. Konstrukcja ta zwiększa też sztywność budynku. Chroni wnętrza poszczególnych kondygnacji przed przenikaniem ciepła czy dźwięku. Pozwala na utworzenie dobrego podłoża do podłogi i posadzek. Strop drewniany często nazywany jest stropem lekkim. Znajduje zastosowanie przede wszystkim w budownictwie domów drewnianych i murowanych. Strop drewniany warstwy Dobrze zaprojektowany strop drewniany to konstrukcja z uwzględnieniem odpowiedniego rozmieszczenia warstw. Każda z nich spełnia określoną funkcję. W przypadku domów jednorodzinnych, najczęściej spotykane są stropy drewniane belkowe. Belki te najczęściej wykonane są z litych bali drewnianych. Można jednak wykonać je także jako elementy składane, np. łączone mechanicznie lub klejone. Odpowiednio dopasowany rozstaw zapewnia optymalną sztywność, co chroni przed skręcaniem się elementów. Różna może być wysokość belek drewnianych. Zależy ona zarówno od ich rozstawu, jak i rozpiętości stropu oraz zastosowanego materiału konstrukcyjnego. Poza belkami, szkielet stropu drewnianego składa się również z podciągów. Elementy te opierają się na ścianach nośnych. Belki mogą być też podpierane na podciągach pośrednich – wówczas układane są jednokierunkowo. Zakrywa się je podsufitką lub pozostawia widoczne od spodu stropu. Podsufitka Podsufitkę można wykonać z drewnianej boazerii lub płyt gipsowych. Nie jest ona jednak konieczna. Belki w stropach bez podsufitki pozostają wówczas widoczne, jednak wciąż mogą prezentować się estetycznie. W budynkach murowanych trzeba je dodatkowo zabezpieczyć. Użycie specjalnego jarzma chroni belki przed wysuwaniem się. Z murem stykają się ich końcówki. Należy osłonić je papą, unikając przy tym przykrywania czoła belki. Od tej strony konieczne jest również zastosowanie izolacji termicznej gniazda. Zapobiega to skraplaniu się pary wodnej, a tym samym wydłuża trwałość drewna. Między murem a belką należy pozostawić nieco przestrzeni wentylacyjnej, o szerokości ok. 2-3 cm. W ten sposób powietrze może bez trudu docierać do czoła belki. Izolacja cieplna Ważną warstwą stropu drewnianego jest dobra izolacja cieplna. Do czasu wykończenia, konstrukcja ta spełnia funkcję zewnętrznej przegrody. Wiąże się to z koniecznością ułożenia paroszczelnej izolacji od strony pomieszczeń ogrzewanych. Jako izolacja cieplna między kondygnacjami najczęściej stosowana jest wełna mineralna. Z reguły układa się jej ok. 10 cm w przestrzeń między belkami. Konieczne jest również zastosowanie folii paroizolacyjnej. Umożliwia ona odprowadzenie wilgoci z warstwy ocieplenia, a także chroni przed pyleniem wełny. Między deskami a wełną powinna zostać pozostawiona przestrzeń wentylacyjna o grubości minimum 5 cm. Aby uzyskać dodatkowe wyciszenie stropu drewnianego, przed przybiciem desek na belkach położyć można paski filcu lub pianki o grubości ok. 1 cm. Izolacja akustyczna Trudność w wyciszeniu stropu drewnianego wynika z jego niewielkiej masy. Aby uzyskać dobrą izolację akustyczną, należy zastosować elastyczne podkładki z gumy lub filcu. Używa się ich w miejscu łączenia konstrukcji stropu z poszyciem. Podkładki te ułożyć warto również między belkami stropowymi a legarami, których nie należy przybijać. Do ochrony pomieszczeń przed hałasem stosuje się najczęściej posadzki pływające. Powinny posiadać możliwie wysoki ciężar. Najlepiej więc wykorzystać wielkowymiarowe elementy drewniane lub drewnopochodne, takie jak klejone warstwowo deski lub laminowane panele. Szczególną uwagę warto zwrócić na odpowiednią izolację akustyczną posadzek pływających od ścian. W przeciwnym razie dźwięki będą mocniej przenoszone przez ściany ograniczające posadzkę. Innym rozwiązaniem może być nieznaczne dociążenie stropu drewnianego, przy zachowaniu równomiernej elastyczności. Da się to uzyskać poprzez naklejenie bądź rozłożenie płytek kamiennych lub betonowych. Wymiary płytek nie mogą być przy tym przesadnie duże. Na szczelinach między nimi spoczywa bowiem cała nadbudowa elastyczna. Dobre efekty da się też osiągnąć poprzez zastosowanie odpowiednich wykładzin, które poprawiają tłumienie odgłosu kroków o dużych częstotliwościach. Przez strop przenika sporo elementów konstrukcyjnych, takich jak kominy czy schody. W ich przypadku regularny układ belek stropowych się nie sprawdzi. Belki trzeba skrócić, przenosząc obciążenia na sąsiednie elementy. W tym celu stosuje się belkę wymianową, mocowaną jarzmem do belek regularnych oraz skróconych. Przez podsufitkę da się przeprowadzić także pojedyncze elementy elektryczne. Nie mają wpływu na odporność ogniową, o ile powstałe przy okazji otwory zostaną odpowiednio zamknięte, np. zagipsowane. Szczególną staranność należy zachować przy wykonywaniu przejść przewodów prowadzonych pionowo. Ich pęczki do średnicy 50 mm można bez specjalnych zabiegów przeprowadzić przez podsufitkę. Należy jedynie wyłożyć miejsce przechodzenia odpowiednio ciasno ułożonym włóknem mineralnym, po czym uszczelnić przy pomocy zaprawy gipsowej. Strop drewniany eksploatowany przez wiele lat narażony jest na wystąpienie ugięcia. Stosowanie ciężkich wypełnień wewnętrznych w postaci polepy przesadnie obciąża fundamenty i mury budynku. Ogranicza to możliwości modyfikacji sposobu użytkowania wnętrz. Remont takiego stropu wymaga przeprowadzenia poziomowania. Zaleca się wówczas zastosowanie dwóch warstw płyty gipsowo-kartonowej o podwyższonej ognioodporności. Na warstwie wierzchniej suchego szprycu układa się materiał podsypkowy, którego zadaniem jest wypoziomowanie ugiętego stropu. Stanowi on też optymalne podłoże pod płyty suchego jastrychu. Na takich płytach układać można terakotę, wykładzinę, panele oraz inne rodzaje posadzek. Strop drewniany konstrukcja – rozstaw belek, rozpiętość, dopuszczalne obciążenie W zależności od obciążenia, rozstaw osiowy belek stropowych powinien mieścić się w granicach 60-90 cm. Ugięcie maksymalne belek nie powinno natomiast przekraczać 1/300 ich rozpiętości. Dopuszczalna wartość tego parametru wynosi 6 m, licząc w świetle ścian. W zależności od rozpiętości stropu oraz obciążenia, wymiary belek w stropach drewnianych mogą wynieść od 8×15 do 19×28 cm. Proporcje optymalne przekroju jednej belki to ok. 5:7. Konieczne może być zachowanie jej równej długości z oparciem na murze. Dopuszczalne obciążenie jest natomiast dość trudne do określenia. Stropy drewniane mają różne parametry. Belki mogą mieć różny rozstaw. Nie bez znaczenia pozostaje stan techniczny stropu drewnianego. Znaczenie ma także odległość od ścian i pozostałych punktów podparcia. Aby ocenić maksymalne obciążenie stropu, najlepiej skonsultować projekt z doświadczonym budowlańcem. Projektant będzie w stanie obliczyć nośność, a także podać ewentualne metody wzmocnienia konstrukcji. Strop drewniany prefabrykowany (belki prefabrykowane Posi Joints) Specyficzną odmianą stropu drewnianego jest konstrukcja wykonana z belek prefabrykowanych MiTek, czyli Posi Joist. Kombinacja elementów górnego i dolnego pasa łączona jest za pośrednictwem specjalnych krzyżulców. Łączniki te nazywają się Posi Strut i wykonane są z blach stalowych. Belki stropowe Posi Joist łączą w sobie siłę stalowej sieci z lekkością drewna. Mimo niskiej wagi, taka konstrukcja charakteryzuje się dużą sztywnością. Łączniki Posi Strut mogą występować w różnych rozmiarach. Belki stropowe Posi Joist mają też rozmaite przekroje, w zależności od rozpiętości i poziomu obciążeń. Zaletą tego rozwiązania jest stabilność, solidność i odpowiednia estetyka po wykonaniu stężeń. Posi Joist mogą być stosowane na konstrukcję dachów płaskich. Bez podpory rozpiętość wynosi nawet do 6 m – przy założeniu obciążenia użytkowego równego stropom betonowym, obciążeń od warstw oraz obciążeń od ścianek działowych. Dzięki możliwości uzyskania szerokich rozpiętości, swoboda kształtowania wnętrz w budynkach ze stropem drewnianym z prefabrykatów jest bardzo duża. Przekłada się to na sporą różnorodność w kwestii kreowania układów wewnętrznych np. dla obiektów handlowych i przemysłowych. W porównaniu ze stropami betonowymi, Posi Joist zapewnia nawet o 50 proc. mniejszy ciężar. Umożliwia przy tym użycie najcięższego stropu drewnianego, z uwzględnieniem warstw dociążających, chroniących przed ogniem czy tłumiących dźwięki. Skorzystanie z możliwości oferowanych przez Posi Joist wiąże się ze sporą oszczędnością finansową i materiałową. Zastosowanie technologii prefabrykowanej ucina koszty surowców i zmniejsza wydatki na praktycznie całą inwestycję. Taka konstrukcja jest lekka, dzięki czemu nie trzeba stosować wieńca. Można bez trudu zmniejszyć przekrój ścian nośnych i fundamentów. Do minimum da się zredukować także wszelkie podpory – w zależności od warunków, można nawet całkowicie je wyeliminować. Posi Joist nie wymagają stosowania dźwigu, co obniża wydatki związane z montażem. Strop z takich belek montuje się bez użyciu specjalistycznych maszyn, ze względu na niską wagę poszczególnych elementów. Montaż można przeprowadzić nawet w we własnym zakresie. Belki stropowe Posi Joist posiadają ażurową konstrukcję. Znacząco ułatwia to i przyspiesza prowadzenie wszelkiego rodzaju instalacji wewnątrz konstrukcji, w tym wodnej, kanalizacyjnej czy elektrycznej. Dodatkowo obcina to koszty robocizny. Pieniądze zaoszczędza też brak podpór tymczasowych i stempli w trakcie montażu. W przypadku Posi Joist nie są prowadzone żadne prace betonowe – nie ma konieczności stosowania wylewek, które zastąpić można warstwami kruszywa. Da się w ten sposób zaoszczędzić czas potrzebny do wyschnięcia betonu, aby zdołał nabrać swoich konstrukcyjnych właściwości. Montaż stropu drewnianego Posi Joist jest łatwy i szybki. Do wykonywania otworów lub łączenia z murem stosuje się odpowiednie okucia. Wszystkie prace ukończyć można w ciągu jednego dnia, po czym strop jest gotowy do użytku. W przypadku prawidłowego wykonania i zastosowania właściwych warstw wygłuszających, Posi Joist charakteryzują się dobrą izolacyjnością termiczną i akustyczną. Stosuje się je często w domach energooszczędnych, ponieważ pozwalają na włożenie dużej ilości wełny mineralnej. Dzięki ażurowej konstrukcji, może być ona upychana między krzyżulce na etapie prasowania. Rozwiązanie to likwiduje ryzyko powstawania mostków termicznych. Materiał sufitowy da się natomiast bezpośrednio zamocować do dolnego pasa belki. Posti Joist powala też na zredukowanie skrzypienia oraz usztywnienie podłogi. Przekroje belek prefabrykowanych da się dostosować do wymagań wytrzymałościowych i architektonicznych jeszcze na etapie projektowania domu. Strop drewniany jako część wiązara dachowego = sposób na oszczędności Wbrew wielu opiniom, wiązary dachowe sprawdzają się również w przypadku poddaszy mieszkalnych. Ich zastosowanie wiąże się z wieloma korzyściami. Dolny pas wiązarów może być jednocześnie elementem konstrukcji stropu. Zastosowanie elementów prefabrykowanych znacząco poszerza możliwości wykonawcze. Jedną z nich jest właśnie włączenie w konstrukcję stropu wiązarów. Wiąże się to z wieloma korzyściami, w tym także finansowymi. W domach parterowych z poddaszem nieużytkowym, wiązary spełniają funkcję nie tylko więźby. Ich pas dolny jest również elementem stropu. Rozwiązanie to pozwala na wyeliminowanie konieczności stosowania pracochłonnego i drogiego stropu betonowego. Dom można wówczas wznieść taniej o nawet kilkanaście tysięcy złotych. Dodatkową zaletą jest gwarancja przyspieszenia budowy. Wiązary dachowe mają oparcie na ścianach zewnętrznych, dlatego żadna z wewnętrznych nie jest nośna. W technologii lekkiej można je wykonać taniej i szybciej. Jeżeli ściana jest wyłącznie działowa, nie musi posiadać ławy fundamentowej. Wiąże się to z dodatkowym obniżeniem kosztów, nie ma bowiem konieczności wykonywania dodatkowej konstrukcji nośnej. Jej funkcje spełniają dolne pasy wiązarów, uwzględniające wszelkie nadprogramowe obciążenia użytkowe. W przypadku pasa w formie kratownicy, na pierwszej kondygnacji uzyskać można sporo otwartej przestrzeni. Konstrukcja wiązarowa w większości przypadków pozwala na otrzymanie poddasza bez słupów. Można dzięki nim uzyskać np. otwarte wnętrze bez dziesięciometrowych przeszkód. Pozbawienie poddasza słupów znacząco ułatwia zaadaptowanie go na cele mieszkalne. Zwiększa też możliwości aranżacyjne uzyskanego pomieszczenia. Belki stropowe wykonać można jako kratowe wiązary drewniane. Elementy tarcicy łączy ze sobą specjalna płytka kolczasta. Ze względu na lekkość elementów, montaż przebiega szybko i prosto. Wykorzystuje się w nim specjalistyczne okucia budowlane, które łączą elementy stropu. Płytka kolczasta zastosowana w tej technologii daje możliwość łączenia elementów położonych od dowolnymi kątami. Ma to szczególne znaczenie przy tworzeniu wiązarów o różnym kształcie. Umożliwia bowiem tworzenie wiązarów zarówno trójkątnych, jak i znacznie bardziej skomplikowanych. Pozwala tym samym na ciekawe aranżowanie pomieszczeń, które przy zachowaniu zewnętrznej bryły zyskają np. łukowe stropy. Krzyżulce sprzyjają swobodnemu umiejscowieniu instalacji, włącznie z przewodami o dość dużej średnicy – np. do rekuperacji ciepła. Wynika to z możliwości oferowanych przez przemysłowe ciesielstwo. Tarcica konstrukcyjna pochodzi z nowoczesnych tartaków i fabryk, które dbają o spełnienie wszystkich norm. Drewno suszone jest termiczne w komorach sterowanych komputerowo. Materiał cechuje się dzięki temu zwiększoną odpornością na pleśnie, grzyby i owady. Jak ocieplić strop drewniany? Jak ocieplić strop drewniany? Obecnie w domach jednorodzinnych coraz rzadziej spotkać można nieużytkowe strychy. Na ich miejscu znajdują się mieszkalne poddasza, które zwiększają użytkowy metraż budynku. W niektórych obiektach z różnych przyczyn nie jest możliwe wykorzystanie obszarów znajdujących się pod połacią dachu. Nie wymagają one jednak inwestycji w pełne ocieplenie skosów. W takim wypadku wystarczy dokładnie ocieplić strop. Przed rozpoczęciem prac należy wziąć pod uwagę różne czynniki. Nieużytkowe poddasze wymaga ocieplenia solidnym materiałem termoizolacyjnym, który powstrzyma nadmierne wychładzanie się pomieszczeń mieszkalnych. Powłoka termoizolacyjna powinna posiadać grubość przynajmniej 20 cm. Na strychu nieużytkowym można wyłożyć izolację o zwiększonych parametrach. Pozwoli to na zmniejszyć do minimum ryzyko przenikania przez strop ciepła. Ocieplenie wykonać należy z materiału, który będzie posiadał zadowalające parametry termoizolacyjne. Poszczególne rozwiązania różnią się między sobą właściwościami. Najlepiej wybrać jedno z nich jeszcze na wstępnym etapie budowy domu. Najczęściej stosowanym rozwiązaniem w przypadku stropów drewnianych jest wełna mineralna. W tym celu z reguły wykorzystuje się materiał w postaci sprężystej maty, która dobrze pokrywa najtrudniej dostępne przestrzenie. Do zalet tego produktu należy dobra izolacyjność termiczna i akustyczna. Wełna mineralna tłumi dźwięki wyjątkowo skutecznie, nawet te pochodzące bezpośrednio z górnej kondygnacji. Stanowi dobre rozwiązanie w przypadku domów, w których poddasze nieużytkowe ma zostać zaadoptowane na składzik. Wełna mineralna jest jednocześnie produktem niepalnym, co ma znaczenie w przypadku drewnianej konstrukcji. Pozwala to na wykorzystanie jej również w postaci ocieplenia stropu w domu położonym na poddaszu. Spełnia tam podwójną funkcję – termoizolacji oraz ochrony przeciwogniowej. Rozwiązaniem godnym uwagi przy ocieplaniu stropu drewnianego jest także granulat wełny mineralnej. Strzępki tego materiału posiadają identyczne właściwości, co mata. Miejsca o ograniczonej dostępności uzupełniają jednak znacznie lepiej. Postrzępiona wełna mineralna dobrze sprawdzi się zwłaszcza w pomieszczeniach nieużytkowanych. Da się rozrzucić ją bezpośrednio na powierzchni stropu. Dość popularnym rozwiązaniem jest także ocieplanie stropu drewnianego styropianem. Materiał ten występuje w różnych grubościach i wariantach właściwości termoizolacyjnych. Pozwala tym samym na optymalne dopasowanie go do specyficznych potrzeb poszczególnych inwestorów. Ocieplenie stropu styropianem z różnych względów nie jest jednak w stanie zapewnić wydajnej bariery. Szczególnie słabo materiał ten sprawdza się w przypadku poddaszy, które posiadają dość skomplikowane kształty. Styropian może nie sprostać dostatecznie nierównościom ścian i podłoża. Sprawdzi się jednak dobrze w formie ocieplenia dla stropu betonowego. Dobrą izolację termiczną zapewnia granulat z włókien celulozowych, znany jako ekofiber. Materiał ten poleca się zwłaszcza do stosowania w miejscach trudno dostępnych. Podobnie jak strzępki wełny mineralnej, ekofiber wystarczy po prostu wysypać na powierzchnię stropu. Granulki dobrze wypełniają przestrzeń i skutecznie chronią przed powstawaniem mostków termicznych. Do zalet włókien celulozowych należy bez wątpienia ich niepalność. Izolacja termiczna może dzięki temu dodatkowo zabezpieczać przed rozprzestrzenianiem się ognia. Warto jednak pamiętać, że ekofiber można samodzielnie stosować jedynie w przypadku poddaszy nieużytkowanych. Rozsypać warto go np. na strychu o niskim zadaszeniu. Jeżeli poddasze nie będzie często uczęszczane, nie ma też konieczności tworzenia na nim podłogi. Pod względem wykonawczym, ocieplenie stropu drewnianego nie różni się znacząco od prac realizowanych przy okazji ocieplania stropu betonowego. Warstwa izolacji termicznej układana jest między belkami konstrukcyjnymi. Zwykle posiada standardową grubość 20 cm, co odpowiada wysokości belek. Ocieplenie tropu drewnianego powinno uwzględniać izolację przestrzeni znajdującej się nad belkami. Pozwala to na wyeliminowanie mostów termicznych, a także zniweluje różnie w trzymaniu temperatury. Nad belkami można ułożyć jedyną dodatkową warstwę materiału izolacyjnego. Jeżeli kondygnacja górna wyłączona jest z użytku, nie ma konieczności tworzenia podłogi. Zaleca się jednak ułożenie folii wiatrochronnej, dzięki której izolacja będzie lepiej zabezpieczona. Po paru latach od montażu, mikrocząsteczki nie będą się rozwiewać. Jeżeli poddasze użytkowe będzie użytkowane od czasu do czasu, warto jednak pomyśleć o ułożeniu podłogi. W tym celu na belkach montuje się ruszt drewniany, a pomiędzy jego szczelinami układa kolejną warstwę izolacji. Następnie wystarczy zamontować drewniane deski lub płyty OSB. Zamontowanie podłogi nie zwalnia wykonawcy z ułożenia wiatrochronnej folii. Można ułożyć ją bezpośrednio pod rusztem drewnianym. Wszystkie arkusze folii należy ze sobą połączyć, zachowując przy tym ok. 10 cm zakładkę. Rozwiązanie to pozwoli na stworzenie szczelnej bariery ochronnej, pozwalającej na podniesienie wydajności termicznej izolacji. W wielu domach z poddaszem nieużytkowych znajduje się strop drewniany z przymocowanym sufitem podwieszanym, np. z płyt gipsowych. Wieszaki sufitu są wówczas mocowane do konstrukcji stropu po bokach belek. W takim przypadku dokładne ułożenie izolacji na suficie podwieszanym jest znacząco utrudnione. Jeżeli belki stropowe są przy tym mocno zagęszczone, ocieplenie sufitu od góry dodatkowo się komplikuje. Rozwiązanie tego problemu wymaga wystarczającej nośności i wytrzymałości sufitu podwieszanego. Aby wypełnić przestrzenie między belkami, najlepiej zamiast płyt lub mat zastosować wspomniane wcześniej strzępki wełny mineralnej. Taki materiał izolacyjny można swobodnie wykorzystać nawet w przypadku belek ułożonych w niedużych odstępach. Warto jednak pamiętać, że ciężar ocieplenia spoczywa w takim przypadku na suficie podwieszanym. Znaczenie ma więc sposób mocowania konstrukcji oraz jej wytrzymałość. Wykonanie ocieplenia stropu drewnianego od spodu też jest jak najbardziej możliwe. Wiąże się jednak z koniecznością ograniczenia wysokości ścian na wybranej kondygnacji. Ocieplenie od spodu montowane jest bezpośrednio do belek stropowych. Należy układać warstwy izolacyjne między rusztem przeznaczonym do wykonania sufitu z płyt kartonowo gipsowych. W przypadku ocieplenia od dołu przebiegającego w kuchni lub łazience, wskazane jest ułożenie folii paroizolacyjnej. Szczelna bariera powinna znajdować się między sufitem z kartonowo gipsowych płyt, a ociepleniem. Pozwoli to na uniknięcie zjawiska wnikania wilgoci z pomieszczeń w materiał termoizolacyjny, powodującego ograniczenie jego cennych właściwości. Inna metoda opiera się na zamocowaniu od dołu belek folii paroizolacyjnej, najlepiej metalizowanej. Poprzecznie do nich zamocować należy deski o grubości 2,5 cm, osiowo co 60 cm. Do rusztu mocowane są płyty gipsowo-kartonowe lub łączone na wpust i pióro listwy boazeryjne. Zaletą tego drugiego materiału jest odporność na ewentualne poruszanie się stropu, co chroni przed powstawaniem pęknięć na spoinach. Wełnę w stropie najlepiej układać między belkami od góry. Rozstaw powinien być ustalony na podstawie obliczeń konstrukcyjnych. Z uwagi na specyfikę wykonawczą, w zależności od projektu najwygodniejszy będzie rozstaw belek 80-90 cm. Poprzecznie do belek, od góry należy ułożyć legary. Mniejszy rozstaw pozwoli na użycie cieńszych desek na podłogę. W przypadku wyjątkowo smukłych belek stropowych, może wystąpić zwiększona podatność na skręcanie. Wówczas między legarami warto przybić deski usztywniające. Można też przybić legary do desek, jednak osłabia to izolacyjność akustyczną stropu drewnianego. Ewentualnie między belkami stosuje przewiązki poprzeczne, co jest rozwiązaniem zdecydowanie najbezpieczniejszym. Podłogę z desek wykonuje się na legarach. Najniższa część poddasza na stropie jest zwykle niewykorzystywana. Można na niej ułożyć po prostu rozwiniętą wełnę z rolki. Jeżeli wiązary nie posiadają kratowej konstrukcji, kratownica nie powinna przeszkadzać. Do wad takiego rozwiązania zaliczyć można trudności w poruszaniu się po rozścielonej wełnie. Takie poddasze nie sprawdzi się nawet w formie strychu. Wyższą, użyteczną część stropu można przeznaczyć na przygotowanie izolowanej podłogi na legarach. Wełna jest wówczas rozkładana w postaci mat jedynie pod niewykorzystywanymi skosami niskimi. W przypadku stropów nierównych, deski stelaża zastąpić można znacznie sztywniejszymi łatami. Przy zastosowaniu podkładek, pozwalają też na wypoziomowanie powierzchni dolnych i utworzenie z nich wspólnej płaszczyzny. Strop drewniany czy betonowy? Drewniany strop uważany jest za alternatywę dla stropu betonowego. Oba rozwiązania posiadają swoje unikalne cechy, które przekładają się na wady i zalety. W porównaniu ze drewnianym, strop betonowy jest znacznie cięższy. W tym przypadku do montażu wykorzystuje się żelbetowe belki, na które układane są rzędy pustaków. Pozwala to na utworzenie stropu gęstożebrowego, dość powszechnie spotykanego. Innym rozwiązaniem jest strop monolityczny, znany także jako lany. Opiera się na montażu pionowych stempli od spodu, na których następnie układane są płyty szalunkowe. Ważny etap montażu to zbrojenie, zwykle z prętów zbrojeniowych lub zgrzewanych siatek zbrojarskich. Przygotowane w ten sposób podłoże jest następnie olewane płynnym betonem za pośrednictwem specjalnej pompy. Strop lany daje pewność wysokiej nośności, przez co szeroko stosowany jest w budownictwie przemysłowym. Zalety drewnianych Do zalet stropów drewnianych należy bez wątpienia ich estetyka. Widoczne belki prezentują się niezwykle interesująco. Pozwalają na wyjątkowo ciekawe zaaranżowanie wnętrz. Drewniany strop to rozwiązanie idealne zwłaszcza w rustykalnym wystroju. Wygląda szlachetnie i stanowi wspaniałą ozdobę pomieszczeń nastawionych na podkreślenie akcentów naturalnych i ekologicznych. Drewno to surowiec bardzo przyjazny człowiekowi. Pozwala domownikom czuć się swojsko i komfortowo. Najczęściej stosowane drewna na stropy to jodła i sosna. Przy odpowiednio wysokiej jakości oraz mocnym wysuszeniu, taki strop jest też trwały i solidny. Materiał powinien przebywać w suszarni minimum kilka miesięcy. W przeciwnym razie istnieje ryzyko pękania i skręcania się belek po pewnym czasie. Do zalet stropów drewnianych należy też ich lekkość, co przekłada się na szybkość w budowie. Rozwiązanie to w bardzo niewielkim stopniu wpływa na obciążenie konstrukcji budynku. Doskonale sprawdza się w związku z tym w domach starszych, np. przedwojennych. Wady drewnianych Niestety, lekkość konstrukcji może się okazać również minusem drewnianego stropu. Rozwiązanie to nie jest polecane w przypadku poddasza użytkowego. Nie należy stawiać na nim ścianek murowanych, ponieważ ich ciężar narusza stabilność konstrukcji. Najlepiej sprawdzi się drewniany strop w domu jednorodzinnym parterowym, właśnie ze względu na brak poddasza użytkowego. Do wad takiej konstrukcji należy też zaliczyć akustykę pracującego drewna. Belki mogą strzelać i pojękiwać. Dla osób o lekkim śnie lub wrażliwych dla dźwięki, mieszkanie w takich warunkach może się okazać niekomfortowe. Sposobem na rozwiązanie tego problemu jest dodatkowe wyciszenie drewnianego stropu. W tym celu stosuje się wełnę akustyczną, która pozwala na wytłumienie odgłosów pochodzących z poddasza. Minusem drewnianych stropów jest też bez wątpienia zwiększone ryzyko pożarowe. Wielu projektantów odradza ten rodzaj konstrukcji właśnie z tego powodu. Ma to szczególne znacznie np. w przypadku, gdy planowany jest montaż kominka w salonie. Drewno to surowiec w pełni naturalny. W porównaniu z elementami betonowymi, przekłada się to niestety na krótszą żywotność. Do czynników najszkodliwiej wpływających na ten materiał zaliczyć można zmiany temperatury, wilgoć czy obecność szkodników. Strop drewniany należy więc regularnie impregnować. Dobrze zabezpieczony materiał będzie nie tylko trwalszy, ale też bardziej zadbany i elegancki. Jeszcze jedną wadą stropu drewnianego są dość dość ograniczone możliwości w kwestii wykończenia podłogi poddasza. Układanie płytek nie jest wskazane, z uwagi na niewielką szczelność konstrukcji. Podłoga położona na drewnianym stropie wymaga też solidnego wytłumienia, np. dźwiękoszczelną płytą lub filcem. W przeciwnym razie nawet nieduże dźwięki będą bardzo głośne i szybko rozniosą się po całym domu. Zalety stropów betonowych Podstawową zaletą stropów betonowych jest ich duża stabilność. W tym przypadku ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek ugięcia jest znikome. Strop betonowy zapewnia akustykę nieosiągalną dla lekkiego stropu drewnianego. Konstrukcja jest też nieporównywalnie efektywniejsza pod względem ognioodporności. Stop betonowy cechuje się masywnością i wysoką trwałością, szacowaną nawet na kilkadziesiąt lat eksploatacji. W przypadku stropu betonowego gęstożebrowego, zaletą jest niewątpliwie łatwość montażu. Układanie konstrukcji nie wymaga stosowania pomp do betonu lub innych ciężkich sprzętów specjalistycznych. Niski jest również nakład prac, które nie muszą być przeprowadzane przez wieloosobową ekipę. Kilku wykonawców w zupełności wystarczy do zamontowania stropu z gotowych elementów. Konstrukcje gęstożebrowe szczególnie cenione są w budownictwie jednorodzinnym o średnim metrażu. Wady stropów betonowych Do wad stropów betonowych należy konieczność dokładnego rozplanowania wnętrz na poddaszu przed montażem. Ścian działowych nie można montować na pustakach, ponieważ nie wytrzymają obciążenia. Wykonanie stropu monolitycznego jest dość pracochłonne i czasochłonne. Rozwiązanie to pozwala jednak na wyjątkowo równomierne rozmieszczenie obciążenia. W przypadku stropu gęstożebrowego, belki mogą nadmiernie obciążać ściany. Konsekwencją nieprawidłowego montażu jest zwykle występowanie pęknięć na ścianach. Zwiększa się też ryzyko tzw. klawiszowania. Zjawisko to polega na uginaniu pojedynczych belek na skutek obciążenia. Sporą wadą betonowego stropu jest też duży ciężar całej konstrukcji. W niektórych budynkach obciążenie grozi nawet ich zawaleniem, co ma znaczenie zwłaszcza w dość wiekowych domach. Kluczowy okazuje się odpowiednio dopracowany projekt oraz nadzór osoby dysonującej uprawnieniami budowlanymi nad realizacją prac. Do wad stropów wykonanych z betonu należy bez wątpienia także wyższa cena. Strop drewniany jest znacznie tańszy. Wykonanie stropu drewnianego z belek nie jest kosztowne. Cena całej inwestycji z pewnością okaże się niższa, niż w przypadku zastosowania produktów monolitycznych z betonu. W przypadku domu murowanego ze stropem belkowym o rozpiętości 100 m2, ze standardowo rozlokowanymi pod względem odstępów belkami, ostateczny koszt zakupu materiałów wysokiej jakości materiałów (z wieńcami, podciągami i słupami) wyniesie maksymalnie 25 000 zł. Należy wziąć pod uwagę różne koszty dodatkowe, takie jak zatrudnienie solidnej ekipy wykonawczej. Sama realizacja stropu drewnianego o rozpiętości 100 m2 będzie kosztowała ok. 2 800 – 5 000 zł, w zależności od cennika firmy i poziomu skomplikowania projektu. Na ostateczną cenę w ostateczności wpłynie zarówno robocizna, jak i rodzaj wykorzystanych materiałów budowlanych. FAQ Jakie są wady stropu drewnianego? Najczęściej wymieniane wady stopów drewnianych to niska waga, akustyka pracującego drewna, zwiększone ryzyko pożarowe, krótsza żywotność w porównaniu ze stopem betonowym. Co to jest strop Posi Joist? Belki stropowe Posi Joist łączą w sobie siłę stalowej sieci z lekkością drewna. Mimo niskiej wagi, taka konstrukcja charakteryzuje się dużą sztywnością. Kombinacja elementów górnego i dolnego pasa łączona jest za pośrednictwem specjalnych krzyżulców. Łączniki te nazywają się Posi Strut i wykonane są z blach stalowych. Czym ocieplić strop drewniany? Najczęściej strop drewniany ociepla się wełną mineralną, granulatem wełny mineralnej, lub włóknem celulozowuym znanym jako ekofiber.

strop drewniany w domu parterowym